Woman in broken mirror

Hallo Maatschappij

Hier ben ik dan. Ze noemen me Hoogbegaafd. Ik weet dat het klopt, maar ik noem mezelf niet graag zo. Mensen hebben er zo’n beeld bij. Jij hebt er zo’n beeld bij. Bij mij.

Hoogbegaafd. Dan zal ik wel heel slim zijn.

Of juist heel zonderling. Die nerd. Die jongen die de hemel gaat bestormen. Het meisje dat van wiskunde houdt. Degene die altijd met zijn neus in de boeken zit. Of juist, die ene persoon die nooit ergens voor hoeft te leren. Eén keer met mijn ogen knipperen en ik kan alles. Weet alles. Altijd, overal. Ik ben immers Hoogbegaafd.

Het is niet zo. Ik weet niet alles.

Ik kán niet alles. En hoe graag ik ook de wereldproblematiek zou willen oplossen, de kans is groot dat ook ik niet DE oplossing zal hebben. Waarom niet? Omdat ik weet wat ik niet weet (en dat is véél!). Omdat Alles met Alles samenhangt, en juist dát is wat ik zie. De wereld in al haar veelzijdigheid, al haar complexiteit, al haar verscheidenheid. Er is zelden één antwoord. De wereld is zoveel complexer dan dat, hoe ingewikkeld die boodschap voor velen ook is.

Jij maakt het graag zwart-wit, Maatschappij.

Door mij neer te zetten als De Nerd, De Zonderling, De Arrogante, De Allesweter reduceer je mij tot één klein aspect van wat hoogbegaafdheid zou kúnnen zijn – al dan niet aangedikt, verdraaid of niet-kloppend bij mij als persoon. Door me één zelfstandig naamwoord te geven, vergeet je te kijken naar mij als geheel. En weet je? Ik weet dat het zo werkt in deze maatschappij. Ik verwacht niet van je dat je me Ziet, omdat ik weet dat je me niet kúnt zien.

Maar het doet wel pijn.

Als ik voor een moment je ogen denk te mogen ontmoeten, alleen maar om te merken dat het -toch weer- jezelf was die je zag.

Je denkt te weten wie ik ben. Maar wie ben ik dan, als je mij niet kunt zien?

Hoogbegaafd noemen ze mij.

Of, als ze dat niet weten: Anders. Die Nerd. Die Betweter. Dat drukke kind. Die gevoelige jongen? Die rare. Labels zonder inhoud, als je mijn naam niet kent.

Je denkt te weten wie ik ben. Maar als je niet verder kunt kijken dan je eigen vooroordelen, zul je steeds alleen jezelf zien.

Ik heb je lief, maatschappij. Voor alles wat je bent en vooral: voor alles wat je zou kunnen zijn. Ik zie je potentie en geloof in je kracht. Zul je ooit hetzelfde zeggen over mij?

Eén ding is zeker:

We hebben nog een lange weg te gaan.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Herkenbaar? Meer weten? Contact?
www.avalena.nl