Ze heeft geen zin om nu bij mij te zijn. In leren heeft ze ook geen zin. De mensen om haar heen zeuren aan haar hoofd. Ze wil gewoon met rust gelaten worden. Waarom moet zij nou weer hoogbegaafd zijn?

Behoefte aan autonomie

We zijn al een tijdje onderweg, zij en ik. We hebben al een aantal paden bewandeld en steeds valt me op hoe groot haar behoefte aan autonomie is. Hoe meer druk, hoe meer weerstand. Wat wij, ‘de volwassenen’, willen is niet relevant als zij het zelf niet wil. Maar wat is het dat zij wil?

Ieder mens is érgens voor gemotiveerd. De kunst is om erachter te komen waar het vuurtje brandt, dwars door alle weerstand heen.

Ik besluit het over een andere boeg te gooien.

Motivatie van binnenuit

“Ken je Boyan Slat?” vraag ik. Daar heeft ze inderdaad van gehoord. Zij vertelt me over de plastic soep en hoe groot dat probleem is. Ik vul aan met alles wat ik weet over The Ocean Clean Up en samen kijken we naar een filmpje, waarin Boyan Slat vertelt over het proces tot aan nu.

Het gaat me op dit moment niet om de werking van de machine, maar wel om dat andere: hoe te dromen, hoe te durven, hoe te doen.

Juist het proces laat zien dat succes geen knop is die je omzet, maar het resultaat van innerlijke gedrevenheid. Het gaat niet meteen, het gaat niet perfect en het gaat niet kritiekloos. Maar: als je je intrinsiek gemotiveerd bent, zijn al die factoren bouwstenen om verder te komen. Ze vertragen het proces misschien, maken de weg langer dan je wilt, maar ze stoppen je niet. Het vuur van binnen blijft branden.

Ze vindt het wel mooi, op zich. Sterk van Boyan dat hij zo zijn eigen plan blijft trekken. En die autonomie, dat vindt ze de meest inspirerende eigenschap.

Het mag wat mij betreft nog wel een laagje dieper.

Inspiratie als motivatie?

“Je hoeft geen Boyan Slat te zijn”, zeg ik, om over te schakelen naar de wereld die iets dichter bij haar ligt. “Je kunt ook andere dingen doen, voor een doel dat je zelf heel belangrijk vindt. Wat zou dat voor jou zijn?”

Binnen mum van tijd ligt er een actieplan Global Warming, compleet met bewustwordingsstrategieën en te zetten stappen. Ze heeft precies gedaan wat ik haar vroeg.

Maar het landt niet in haar. Het vuur brandt niet.

De wereld dichterbij

“Zie je deze thermosfles?” zeg ik. “Dat wordt gemaakt door een bedrijf dat hier in Apeldoorn zit. Zij houden zich óók bezig met het terugdringen van plastic.”

“Echt?!” Grote ogen kijken me aan. Ze heeft zelf ook een fles van dit merk. Nu wordt het tastbaar.  “Ja, echt!” zeg ik, en ik vertel het weinige wat ik ervan weet. Dat ze zich inzetten om single use plastic te bestrijden. Op hun manier bijdragen aan een betere wereld, zoals we dat allemaal op onze eigen manier kunnen doen.

Ik zie haar ogen oplichten. Ineens is het geen abstract verhaal meer, maar een dagelijkse realiteit. Een heel concreet voorbeeld van hoe het óók kan zijn, naast alles wat energieslurpend en saai is. Gewoon hier in Apeldoorn!

Doorpakken nu.

“Ik weet niet of het mogelijk is, maar als het kan, zou je het dan leuk vinden om daar eens een kijkje te gaan nemen?” Ze knikt heftig en lijkt daar zelf van te schrikken, want meteen daarna sluiten de luiken weer.

Maar ik heb het al gezien: hier zit een vonkje.

“Oké”, zeg ik. “Dan ga ik kijken of ik dat kan regelen.”

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Dit is deel 1 van het tweeluik ‘Op zoek naar vuur’. Binnenkort volgt deel 2. Op de hoogte blijven van mijn blogs? Volg de FB-pagina van Avalena.

Avalena begeleidt hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen, jongeren en jongvolwassenen bij het vinden van hun eigen weg. Specialistisch, met veel persoonlijke aandacht en ruimte voor ieders unieke groeiproces.  Hier lees je meer over (het gezicht achter) Avalena. Avalena is gevestigd in Apeldoorn.