Omdat niemand anders kon
Zoals het hoort?
Ik snap het wel, maar kan er weinig mee. Maatwerk, dát is hoe het hoort. Want ieder kind is net weer een beetje anders, vraagt net weer een beetje meer dit, of dat, of, zus, of zo. Ik kan en wil niet anders dan iedere keer opnieuw zo helder mogelijk kijken:
Wie ben jij, wat heb je nodig, (hoe) kan ik je daarin begeleiden?
Niet omdat niemand anders wílde…
En dan denk ik steeds en steeds opnieuw:
Er is nog een wereld te winnen op het gebied van hoogbegaafdheid.Want echt: het kán anders. Sterker nog: dat moet. We zijn het hen verplicht om onze eigen kaders te bevragen, om buiten de gebaande wegen te durven denken en zo daadwerkelijk van waarde te zijn. Om hen niet in een systeem te proppen waar ze niet inpassen, maar om samen te kijken:Wat heb je nodig? Hoe kom je verder? Wat kunnen we daarin samen doen?