Tag Archief van: Hoogbegaafd

Meisje in het riet, kijkt de camera in.

Erbij willen horen

Meisje in het riet, kijkt de camera in. De geboorte van het individu

Wie zich ooit verdiept heeft in de ontwikkelingspsychologie, weet: de mens gaat door diverse stadia van (zelf)ontwikkeling. De baby die enkel reflexmatig kan handelen wordt, als de jaren maar verstrijken, op een dag de (hyper-)zelfbewuste adolescent, die zichzelf vragen over zijn/haar eigen leven stelt. Wie ben ik en hoe wil ik zijn? Wat kan ik en wie/hoe kan ik worden?

Het is het resultaat van een heleboel nature, een flinke dosis nurture en uitstekend mengproces waarin ‘alles op alles inwerkt’. Of, om in de geest van Bronfenbrenner te spreken: Alles hangt met alles samen.

En dan maar wachten. En kijken. En duwen. En kneden. En zuchten. En draaien. En puffen. En proeven. Een snufje zout. Een beetje peper. Wat komijnzaad. Koriander? Knoflook. Vooral geen sambal, of juist wel. Een beetje pit. Wat zachter juist. En dan, als alles dreigt te mislukken: de boel een nachtje (en nog een, en nog een, en nog een) laten rusten.

Groeien doen we op onze eigen tempo. Soms rijzen we vooral in de stilte van de nacht.

En dan, voilà: op een goede dag is het ineens een feit. Een individu. Een persoonlijkheid met eigen opvattingen, plannen, ideeën en inzichten. Een uniek proces dat alleen zó kon gaan, op deze manier, bij deze persoon. Het wonder dat Leven heet. Het wonder dat Jij bent.

Neurodivergent = niet goed?

Ik spreek regelmatig neurodivergente kinderen die denken dat er iets mis met hen is. Omdat ze anders functioneren, en daarmee ‘niet goed’. Het zijn psychologische processen die dit soort gedachten in ons triggeren: hoe we ons vergelijken met de mensen om ons heen. Hoe we -zeker als kind- gevoelig zijn voor boodschappen van buitenaf. Hoe we als mens gemaakt zijn om verbinding te zoeken met andere mensen, en -dus- maar denken dat het aan ons ligt als we niet passen. Dan kunnen we er tenminste nog iets aan veranderen.

Als ik hoogbegaafde kinderen vertel hoe uniek ze zijn, komen er soms tranen. Ze willen niet uniek zijn. Ze willen niet ‘anders denken’. Ze willen erbij horen. Of eigenlijk vooral: niet zo eenzaam zijn.

Ik bedoel met uniek niet: ‘bijzonderder dan anderen’. Ik bedoel niet: kijk jou eens speciáál en verheven zijn. Ik bedoel: kijk eens! Er zijn acht miljard mensen op de wereld en nog veel meer door alle eeuwen heen. En hier ben jij! Een van velen en toch is er maar één zoals jij. Een unieke mix van nature en nurture. Wat een wonder. Wat bijzonder. Dit is het Leven. Dit ben JIJ!

Maar ik snap het verdriet.

Natuurlijke basisbehoeften, ook als hoogbegaafd mens!

De zelfdeterminatietheorie van Deci en Ryan stelt dat we als mens drie natuurlijke basisbehoeften hebben: Verbondenheid. Competentie. Autonomie. Die drie factoren zijn onze voedingsbodem. Bepalend voor onze intrinsieke motivatie. Onze éigen wil om iets van iets te maken.

Voel ik me verbonden, dat wil zeggen: in authentiek contact met de mensen en de wereld om me heen?
Voel ik me competent, dat wil zeggen: in staat om succesvol invloed uit te oefenen op het resultaat?
Voel ik me autonoom, dat wil zeggen: vrij om mijn eigen keuzes te maken?

Als de meerderheid jouw taal spreekt, is verbondenheid veel makkelijker. Als jouw keuzes binnen de normen liggen, is autonomie veel makkelijker. Als jouw vaardigheden binnen de kaders liggen, is het makkelijker om jezelf uit te drukken. Als hoogbegaafd, of eender welk neurodivergent persoon, is het altijd net iets meer zoeken. Met wie kun jij je écht verbonden voelen? Welke vaardigheden heb jíj eigenlijk, en durf je die te laten zien – ook als het veel specifieker, veel diepgaander is dan de mensen om je heen? Welke keuzes wil jíj voor jezelf en jouw leven maken, en hoever reikt jouw denken daarin?

Het zijn vragen die soms niet meer gesteld worden, omdat ‘het toch niet kan’. ‘Er toch geen plek is’.

De wereld zit niet op mij te wachten.
Ik ben te anders. Ik wilde dat ik -gewoon- normaal was. Net als jij.

Maar he… die jij…? Die is ook één van de acht miljard. Een unieke mix van nature en nurture. Een mengeling van snufjes zout en nachtjes rijzen. Er is geen Normaal.

Groeien doen we op ons eigen tempo.
Maar groei.

Groei.

Wie ben ik en hoe wil ik zijn? Wat kan ik en wie/hoe kan ik worden?

Het zijn jouw antwoorden. Het mógen jouw antwoorden zijn. En als je wilt, help ik je erbij.

www.avalena.nl/contact

Groep jonge mensen

Samen Hoogbegaafd gaat van start!

Er bestaan andere kinderen zoals jij

“Er bestaan zelfs káártjes over mij!” zegt ze. Ik zie haar ogen groter worden. “Niet alleen kaartjes”, zeg ik. “Er bestaan andere kinderen zoals jij.”

Voor veel hoogbegaafde kinderen is het een wonderlijke ontdekking: ze zijn níet de enige die denken zoals zij. Zo ‘gek’. Zo beeldend, associërend, invoelend. Zo anders.

Ze snappen het zelf ook niet. Want ze hebben heus wel vrienden (soms, vaak, meestal). En het is best oké in de klas (op zich, soms, een beetje.) Maar het is zo saai. En zo simpel. En zo …zucht… hoe leg je dat nou uit?

Omgaan met anderen

Soms zijn ze bang om fouten te maken. Of om dom gevonden te worden. Of juist: om het beter te weten dan anderen. Want: horen ze er dan nog wel bij? Horen ze er überhaupt wel bij? Veel hoogbegaafde kinderen hebben (wel eens) de ervaring gehad als (Te) Anders te worden beschouwd, met alle gevolgen van dien.

Klaarwakker de nacht in

En dan dat hoofd! Het ratelt en grapt en associeert en springt van de hak op de tak. De hele dag door. Het staat nooit, nooit, nóóit stil. (Bijna nooit dan.) Regelmatig stopt het ook ’s avonds niet, als ze eigenlijk willen (of moeten) slapen. Omdat ze nog zo nadenken over alles wat er die dag is gebeurd. Of: omdat er angsten zijn waar ze zich niet zo goed raad mee weten. Omdat ze zich zo goed kunnen voorstellen hoe het is als dit-of-dat gebeurt. Hoe vreselijk dat zou zijn.

Spiegels voor elkaar

Hoogbegaafde kinderen zijn intense (be)levers. Ze zijn, vrijwel zonder uitzondering, bekend met zelftwijfels, faalangst en enig besef van anders-zijn. Ze kennen vaak sterke emoties, die ruimte nodig hebben om begrepen en verwerkt te worden. Het zijn -tegen de heersende verwachting in- vaak geen zonderlinge kinderen: hoogbegaafde kinderen kunnen behoorlijk sociaal zijn. Maar dat levert -helaas- niet altijd het begrip op dat zijzélf nodig hebben.

Hoogbegaafde kinderen hebben spiegels nodig. Spiegels om, via de ander, zichzelf in te kunnen herkennen. “Dit ben ik. En zo mag ik zijn.” Plekken om andere hoogbegaafde kinderen te kunnen ontmoeten. Want ja: “Er bestaan andere kinderen zoals jij.”

Wees heel welkom bij Samen Hoogbegaafd. De eerstvolgende groep start op zaterdagochtend 19 maart (6x, +/- om de drie weken) in het Bolwerk, Ravelijn 55 in Apeldoorn. Meld je aan via het contactformulier.

Tot ziens!

Omdat niemand anders kon

Ik doe dit werk met mijn hele hart. Soms misschien wat onconventioneel, maar altijd met een scherpe blik op het wáárom: hoogbegaafde kinderen zien in hun Zijn, en vanuit daar begeleiden naar hun plek in deze maatschappij.

Zoals het hoort?

Ik snap het wel, maar kan er weinig mee. Maatwerk, dát is hoe het hoort. Want ieder kind is net weer een beetje anders, vraagt net weer een beetje meer dit, of dat, of, zus, of zo. Ik kan en wil niet anders dan iedere keer opnieuw zo helder mogelijk kijken:

Wie ben jij, wat heb je nodig, (hoe) kan ik je daarin begeleiden?

Niet omdat niemand anders wílde…

En dan komt het soms ook voor dat ik geraakt word. Geraakt wanneer er zo’n prachtig sensitief, intens (be)levend mens voor me zit, die -amper een decennium op deze wereld- zó is afgeknapt. Zó niet gezien, zó niet begrepen, zó radicaal vastgelopen in zichzelf en ‘het systeem’. Niet omdat niemand anders wilde, maar omdat niemand anders kon.

En dan denk ik steeds en steeds opnieuw:

Er is nog een wereld te winnen op het gebied van hoogbegaafdheid.
Want echt: het kán anders. Sterker nog: dat moet. We zijn het hen verplicht om onze eigen kaders te bevragen, om buiten de gebaande wegen te durven denken en zo daadwerkelijk van waarde te zijn. Om hen niet in een systeem te proppen waar ze niet inpassen, maar om samen te kijken:
Wat heb je nodig? Hoe kom je verder? Wat kunnen we daarin samen doen?
Aan de slag.
Praktijk voor Hoogbegaafdheid en Hoogsensitiviteit in Apeldoorn

Hoe is jouw kind hoogbegaafd?

Modellen, schema’s en theorieën

En dan blijkt je kind hoogbegaafd te zijn. Je leest erover. Komt waarschijnlijk in aanraking met ‘het Delphi-model‘, waarin hoogbegaafdheid (m.i. bijzonder goed) wordt gedefinieerd. Je leest boeken, verdiept je in kenmerken en ‘symptomen’, leert over onderpresteren, faalangst en misschien zelfs wel over de overexcitabilities (‘prikkelgevoeligheden’ / superstimulatieve gebieden of welke Nederlandse term er ook maar aan gegeven wordt) van Kazimierz Dabrowski. Je weet nu meer over hoogbegaafdheid dan het gros van de wereldbevolking. Dat is ontzettend waardevol!

(G)een handleiding bij hoogbegaafde kinderen

Maar weet je ook wat hoogbegaafdheid voor jouw kind betekent? Welke prikkelgevoeligheden jouw hoogbegaafde zoon of dochter precies wel en niet heeft, en in welke mate? En, als je dat dan weet, weet je dan ook HOE het zich uit? En op welk moment? In welke situatie? (Hoe) herken je de prikkelgevoeligheden in het dagelijks leven? Zie je de kruisverbanden tussen de overexcitabilities – heb je al kunnen achterhalen hoe de ’te prikkelen gebieden’ elkaar beïnvloeden?

Soms lijken we te willen dat er één handleiding is voor alle hoogbegaafde kinderen en jongeren. Jammer, maar die is er niet. Hoogbegaafdheid ziet er steeds weer anders uit. Als er één ding is dat je nog kunt of wilt leren over hoogbegaafdheid, dan is het wel dit: er zijn geen twee hoogbegaafde kinderen hetzelfde, zoals er simpelweg geen twee mensen hetzelfde zijn. Dat is niet ineens anders wanneer een kind of jongere hoogbegaafd blijkt te zijn.

Een voorbeeld:
Twee hoogbegaafde kinderen scoren hoog op de intellectuele, emotionele en psychomotorische overexcitability. Toch ziet hun kleurenpalet er heel anders uit. Ze verwerken prikkels op dezelfde gebieden diepgaand (=overeenkomst), maar wát hen prikkelt en hóe zich dat uit is individueel bepaalt (=verschil). Soms zit er overlap in, soms zal het verschillend zijn. Begeleiding moet alleen daarom al maatwerk zijn.

Hóe is jouw kind hoogbegaafd?

Want heel leuk, al die theorie. Maar dan komt de praktijk. Jouw kind, met zijn of haar eigen cognities, strategieën, gedragingen. Met zijn of haar eigen interesses en energiebalans. Met zijn of haar eigen ervaringen uit het verleden. En dat allemaal samen bepaalt hóe jouw kind hoogbegaafd is, en of er -en zo ja: waar- begeleiding bij nodig is.

Hoe is jouw kind hoogbegaafd?
(Of, als je het aandurft, hoe ben je het eigenlijk zelf?)

* * * * * * * * * * * * * * *

Wil je doorpraten over dit onderwerp? Ik ben maandelijks te vinden in het Bolwerk tijdens de gratis open inloop ‘Hoogbegaafd in Apeldoorn‘. Je mag me ook een mail sturen.

Gratis open inloop: Hoogbegaafd in Apeldoorn

Iedere tweede vrijdag van de maand vindt de gratis open inloop ‘Hoogbegaafd in Apeldoorn’ plaats in Wijkcentrum Het Bolwerk, Ravelijn 55 (trap of lift omhoog naar de eerste verdieping, ruimte 2).

De eerstvolgende inloop is vrijdag 13 september tussen 10:00 en 11:00 uur.

De open inloop is bedoeld voor iedereen die vragen heeft over hoogbegaafdheid. Misschien ben je ouder van een (vermoedelijk) hoogbegaafd kind, ben je zelf (mogelijk) hoogbegaafd of ben je gewoon geïnteresseerd in dit onderwerp. Vooraf aanmelden mag, maar is niet nodig.

De inloop is gratis en de koffie staat klaar!

Heb je een vraag, overweeg je begeleiding, wil je eens kennismaken? Je bent van harte welkom. Ik ontmoet je graag!

 

Vuur

Op zoek naar vuur (deel II)

Nieuwe stap

“Weet je waarom we hier nu zijn?” vraag ik haar. Ze knikt. We gaan op bezoek bij de makers van onze (thermos- en water)flessen, die daarmee het eenmalige gebruik van plastic willen verminderen. Hoewel ze er een paar weken geleden graag naartoe wilde, heeft ze er nu niet al te veel zin in.

Iets nieuws is vaak ook spannend. Daarom vertel ik haar wat ik weet. Wie we gaan ontmoeten. Hoe lang het ongeveer zal duren. Dat ze alles mag vragen wat ze wil weten. Want hoewel ik zelf behoorlijk benieuwd ben wat er allemaal te horen en te leren is, is dat vooral belangrijk: dat zij haar vragen, haar interesses, haar ideeën durft te volgen. Het is niet mijn vuur waarvoor we hier zijn.

“Heb je nu al vragen?” Ze schudt haar hoofd.

Dan is het nu tijd om naar binnen te gaan. Oftewel…

Op bezoek bij Retulp

Bij binnenkomst wacht ons een warm onthaal door Pieter en Michel, business manager en commercieel manager. Vol enthousiasme vertellen ze over Retulp. Over de doelstelling, de technieken, de achtergrond, de mogelijkheden, de keuzes. Haar moeder en ik luisteren en vragen en praten en luisteren en vragen nog meer. Er gebeurt veel achter de schermen. Ik vind het bijzonder dat we daar meer over mogen leren. Zomaar. Omdat we het gevraagd hebben en zij ‘Ja’ zeiden. 

Ondertussen gaat de 10-jarige op onderzoek uit. De standaardmodellen. De prototypes. De kleuren. De vormen. Alles wordt opgepakt, omgedraaid, geanalyseerd en becommentarieerd. Hoe meer ze opmerkt, hoe vrijer ze zich voelt.

De mannen van Retulp krijgen gratis advies over logo- en kleurgebruik, materiaalkeuze en toekomstplannen: investeren in 3D-geprinte modellen zou wel eens een heel goed idee kunnen zijn. Dat is namelijk echt úniek!

Ik zie de lichtjes in haar ogen aangaan. Het vuur brandt.

Pieter neemt uitgebreid de tijd voor haar. Hij beantwoordt vragen, deelt zijn kennis en biedt haar alle ruimte om zelf te onderzoeken. Als klap op de vuurpijl mogen we allemaal een fles uitzoeken om mee naar huis te nemen. Ze kan het bijna niet geloven. Zomaar! Een cadeau bovenop het cadeau dat dit bezoek toch al is. En ze mag er ook nog een foto van maken in de professionele (‘magic’) box, waar ze normaal hun nieuwe modellen fotograferen voor de website. “Ik vroeg me altijd al af hoe ze die achtergrond zo wit konden krijgen!” Wat is de wereld leuk als je zelf mag ontdekken.

“Mam, ik kan later óók flessen gaan vormgeven!” zegt ze als we anderhalf uur later weer buiten staan.

Ik hoor het aan en glimlach. Goed zo, dame. Droom maar weer. Dat is het begin.

Dankjewel Retulp, voor alle ruimte die jullie ons, en in het bijzonder de 10-jarige, hebben geboden! Het was een waardevol bezoek.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Dit is deel 2 van het tweeluik ‘Op zoek naar vuur’. Hier vind je het eerste deel. Op de hoogte blijven van mijn blogs? Volg de FB-pagina van Avalena.

Avalena begeleidt hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen en jongeren bij het vinden van hun eigen weg. Specialistisch, met veel persoonlijke aandacht en ruimte voor ieders unieke groeiproces.  Hier lees je meer over (het gezicht achter) Avalena. Avalena is gevestigd in Apeldoorn.

Vuur

Op zoek naar vuur (deel I)

Ze heeft geen zin om nu bij mij te zijn. In leren heeft ze ook geen zin. De mensen om haar heen zeuren aan haar hoofd. Ze wil gewoon met rust gelaten worden. Waarom moet zij nou weer hoogbegaafd zijn?

Behoefte aan autonomie

We zijn al een tijdje onderweg, zij en ik. We hebben al een aantal paden bewandeld en steeds valt me op hoe groot haar behoefte aan autonomie is. Hoe meer druk, hoe meer weerstand. Wat wij, ‘de volwassenen’, willen is niet relevant als zij het zelf niet wil. Maar wat is het dat zij wil?

Ieder mens is érgens voor gemotiveerd. De kunst is om erachter te komen waar het vuurtje brandt, dwars door alle weerstand heen.

Ik besluit het over een andere boeg te gooien.

Motivatie van binnenuit

“Ken je Boyan Slat?” vraag ik. Daar heeft ze inderdaad van gehoord. Zij vertelt me over de plastic soep en hoe groot dat probleem is. Ik vul aan met alles wat ik weet over The Ocean Clean Up en samen kijken we naar een filmpje, waarin Boyan Slat vertelt over het proces tot aan nu.

Het gaat me op dit moment niet om de werking van de machine, maar wel om dat andere: hoe te dromen, hoe te durven, hoe te doen.

Juist het proces laat zien dat succes geen knop is die je omzet, maar het resultaat van innerlijke gedrevenheid. Het gaat niet meteen, het gaat niet perfect en het gaat niet kritiekloos. Maar: als je je intrinsiek gemotiveerd bent, zijn al die factoren bouwstenen om verder te komen. Ze vertragen het proces misschien, maken de weg langer dan je wilt, maar ze stoppen je niet. Het vuur van binnen blijft branden.

Ze vindt het wel mooi, op zich. Sterk van Boyan dat hij zo zijn eigen plan blijft trekken. En die autonomie, dat vindt ze de meest inspirerende eigenschap.

Het mag wat mij betreft nog wel een laagje dieper.

Inspiratie als motivatie?

“Je hoeft geen Boyan Slat te zijn”, zeg ik, om over te schakelen naar de wereld die iets dichter bij haar ligt. “Je kunt ook andere dingen doen, voor een doel dat je zelf heel belangrijk vindt. Wat zou dat voor jou zijn?

Binnen mum van tijd ligt er een actieplan Global Warming, compleet met bewustwordingsstrategieën en te zetten stappen. Ze heeft precies gedaan wat ik haar vroeg.

Maar het landt niet in haar. Het vuur brandt niet.

De wereld dichterbij

“Zie je deze thermosfles?” zeg ik. “Dat wordt gemaakt door een bedrijf dat hier in Apeldoorn zit. Zij houden zich óók bezig met het terugdringen van plastic.”

“Echt?!” Grote ogen kijken me aan. Ze heeft zelf ook een fles van dit merk. Nu wordt het tastbaar.  “Ja, echt!” zeg ik, en ik vertel het weinige wat ik ervan weet. Dat ze zich inzetten om single use plastic te bestrijden. Op hun manier bijdragen aan een betere wereld, zoals we dat allemaal op onze eigen manier kunnen doen.

Ik zie haar ogen oplichten. Ineens is het geen abstract verhaal meer, maar een dagelijkse realiteit. Een heel concreet voorbeeld van hoe het óók kan zijn, naast alles wat energieslurpend en saai is. Gewoon hier in Apeldoorn!

Doorpakken nu.

Ik weet niet of het mogelijk is, maar als het kan, zou je het dan leuk vinden om daar eens een kijkje te gaan nemen?” Ze knikt heftig en lijkt daar zelf van te schrikken, want meteen daarna sluiten de luiken weer.

Maar ik heb het al gezien: hier zit een vonkje.

“Oké”, zeg ik. “Dan ga ik kijken of ik dat kan regelen.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Dit is deel 1 van het tweeluik ‘Op zoek naar vuur’. Binnenkort volgt deel 2. Op de hoogte blijven van mijn blogs? Volg de FB-pagina van Avalena.

Avalena begeleidt hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen, jongeren en jongvolwassenen bij het vinden van hun eigen weg. Specialistisch, met veel persoonlijke aandacht en ruimte voor ieders unieke groeiproces.  Hier lees je meer over (het gezicht achter) Avalena. Avalena is gevestigd in Apeldoorn.

Je eigen weg vinden

Ik vertrek. De deur uit. Tempo, want de wind is koud, de lucht dreigend en mijn voeten doelgericht. Er is een bus te halen. Ik word in Zwolle verwacht.

Ondertussen, elders in het land en zelfs daarbuiten, doen velen het anders en toch basaal hetzelfde: Vertrekken. De deur dichtslaan. Koers zetten naar Zwolle. Ook zij worden verwacht.

Warm onthaal

Als we er zijn, wacht ons een warm onthaal. Met brownies en koffie, thee voor wie wil. Met een map vol kennis en een warme knuffel. “Welkom! Fijn dat je er bent.”

Studiedag Hoogbegaafdheid

Luisteren, delen, inspireren en geraakt worden

Oude bekenden, nieuwe gezichten, gedeelde interesses. We zijn hier, op het GelukkigHB-opleidingscentrum, al zo veel vaker geweest, en toch komen we steeds terug. Waarom? Om onszelf te voeden met nieuwe ideeën, praktische tips, toepasbare kennis. Om te horen van anderen hoe het met hen gaat, hoe zij begeleiden, wat hun ervaringen zijn. We luisteren, delen, inspireren en worden geraakt, niet in de laatste plaats door de prachtige film ‘Rise’, waarin jongeren vertellen wat het voor hen betekent om (zeer) hoogbegaafd te zijn.

Het is: je weg vinden in een wereld die jou niet altijd begrijpt en die jij niet altijd begrijpt. Het is: je weg vinden in je eigen binnenwereld, die intens en diepgaand, complex en veelzijdig is. Het is: die weg vinden.

We zien hoeveel verschillende gezichten hoogbegaafdheid heeft, en hoeveel gelijkenissen tegelijkertijd. We weten al zoveel. We weten nog zo weinig. Er is nog zoveel meer te leren.

De waarheid over hoogbegaafdheid

Soms lijkt hoogbegaafdheid een feestje. Zo slim, dat kan toch alleen maar een voordeel zijn? Soms lijkt hoogbegaafdheid een last. Zo’n kloof met andere mensen, dat kan toch alleen maar een nadeel zijn? De waarheid is: het is allebei en geen van beide. Hoogbegaafdheid is intens, kansrijk, onmogelijk, hobbelig, zoekend, fantastisch, onconventioneel, vervullend, zinloos, interessant, uitdagend en zingevend – een gave en een opgave ineen. Het is dit alles en niets van dit alles. Het is tegenstrijdig en verenigbaar. Het is een zoektocht met een einde, en dan gewoon weer een nieuw begin.

In Rise zien we uitzonderlijk hoogbegaafde jongeren die worstel(d)en met hun leven, en gaandeweg hun vorm vinden. Niet via de gebaande paden, niet zonder slag of stoot. Maar wel: op het ritme van het kloppen van hun hart.

Het is hoopgevend en uitnodigend tegelijkertijd. Ieder kind gaat op zijn of haar eigen manier om met het gegeven hoogbegaafd te zijn. Vanuit Avalena (standplaats: Apeldoorn) laat ik hen die eigen weg zoeken, terwijl ik een stuk met hen oploop. Ondertussen doen mijn collega’s hetzelfde op zoveel andere plekken in het land. Samen lopen we op het ritme van het kloppen van ons hart.

Zachtjes laten landen

De studiedag is ten einde. Ik vertrek. De deur uit. Tempo, want de wind is koud, de lucht dreigend en mijn hoofd vol. De ervaringen van de dag sijpelen nog dagen na.