Tag Archief van: Hoogbegaafdheid

Even geduld?!

Hij is net vier geworden. Vanaf volgende week gaat hij naar school. Daarom is hij vandaag voor het laatst in de GelukkigHB-peutergroep. Dat zullen we weten ook.

“Kijk, kijk!” Vol enthousiasme komt er een kereltje de groep instormen. “Ik heb een traktatie!” Hij heeft een aantal zakjes bij zich, voor iedere peuter één. Wat erin zit, is nog niet te zien. Maar hij weet het al, want hij heeft die traktaties zelf mogen uitzoeken. Hij vindt het cadeautje zó leuk, dat hij eigenlijk niet kan wachten om het zelf te mogen uitpakken. Toch moet hij nog even geduld hebben. “Straks, bij het drinken”, krijgt hij te horen.

Oef, wat is wachten moeilijk als je zó enthousiast bent.

Het lijkt eindeloos te duren, maar eindelijk is het zover. Zodra er bekers worden gepakt, heeft hij zijn zakje al opengescheurd. Er zit een do-it-yourself-vliegtuigje in, een spekkie en een lolly. Hij begint meteen te bouwen. “De snoepjes mogen jullie straks in de auto opeten”, klinkt het. Een boodschap die sommige kinderen niet lijken te (willen) horen: zij hebben hun snoep al op voordat de pauze is afgelopen.

Zij-van-3 heeft het wel gehoord. Ze pakt haar spekkie. Voelt eraan. Likt een keer over de bovenkant. Stopt het weer terug in het zakje. Pakt het er weer uit. Zet haar tandjes in het rozige velletje. Stopt het weer terug. Hier wordt zelfbeheersing ontwikkeld. Of, zoals dat zo mooi heet: respons-inhibitie. Het vermogen om niet te handelen naar de eerste impulsen.

Wat is wachten moeilijk als je zóveel zin hebt in wat lekkers.

Hij-van-3 heeft het ook gehoord. Zijn zakje ligt onaangeraakt op tafel. Om zich heen ziet hij de andere kinderen snoepen. Naast hem ziet hij zij-van-3 spelen met haar spekkie. Zijn blik gaat steeds weer naar het zakje op tafel. “Vind je spekkies lekker?” vraag ik. Hij knikt, bijna onzichtbaar. Daar blijft het bij.

Een dik halfuur later is de groep ten einde. Met het zakje in zijn hand loopt hij-van-3 op zijn moeder af. “Dit is voor dadelijk in de auto“, hoor ik hem fluisteren. Ik moet ervan glimlachen.

Met zijn respons-inhibitie zit het duidelijk wel goed.*

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

In een GelukkigHB-groep worden executieve vaardigheden spelenderwijs getraind. Ook leren kinderen omgaan met hun hoogbegaafdheid, inclusief de daarbij behorende intensiteiten en uitdagingen. Woensdag 6 maart 2019 start een GelukkigHB-groep (basisschoolleeftijd) in Apeldoorn. Meer weten over de GelukkigHB-groep? Klik hier om verder te lezen.

*Bovenstaande ervaring deed ik op in de GelukkigHB-Peutergroep in Zwolle

Volle kracht vooruit

Volle kracht vooruit

Bart is 34 jaar. Of hij hoogbegaafd is, weet hij niet zeker. De kenmerken herkent hij wel, op zich, maar het maakt hem eigenlijk ook niet uit. Hij heeft genoeg andere dingen om zich mee bezig te houden. Grootse dromen, grootse plannen, grootse daden.

Dromen is Doen

Eens kreeg hij de reactie dat “het altijd goed [is] om iets te dromen te hebben”. Hij had die opmerking niet zo goed gesnapt. Dromen? Hij gaat het gewoon dóen. Aan alleen dromen heeft niemand iets. Het grootste manco vindt hij alleen wel dat er maar zo weinig tijd is voor al die ideeën in zijn hoofd.  Daarom werkt hij, naast zijn intensieve baan, opleiding in het buitenland, tweede klushuis en de verzorging van zijn pasgeboren zoon, regelmatig stukjes van de nacht. Dat vindt ook hij inmiddels wel wat intensief.

Hij leeft intens, bruisend en vol vuur. Steun krijgt hij daar niet altijd bij. Mensen snappen hem niet, vrezen dat hij burn-out gaat of bieden weinig ruimte voor zijn ontwikkelingsdrang. Zolang hij niet expliciet wordt tegengehouden, gaat hij door. Wie aanhaakt, is welkom. Die mensen zijn hem dierbaar. Maar door gaat hij sowieso.

Gewoon niet moeilijk doen” is zijn motto. En dan volle kracht vooruit.

Er is nog zoveel te doen.

Overduidelijk hoogbegaafd

Wanneer ik hem zie, is er voor mij geen twijfel: overduidelijk hoogbegaafd. De manier waarop hij praat, zijn snelle, associatieve en spitsvondige woordgrappen. Eén bonk energie. Ik snap dat de term voor hem niet uitmaakt: hij weet wat hij wil en hij gaat erachteraan, dwars door (on)mogelijkheden en (fysieke) grenzen heen. Met zijn tomeloze energie ziet hij in alles een uitdaging. Daarbij moet hij alle mentale energie wel zien te balanceren met de rest van zijn lijf – een uitdaging op zich, want dat kost tijd die hij eigenlijk niet heeft.

Wie hem nu ziet, succesvol, gelukkig, blakend van zelfvertrouwen, zal hem niet herkennen als de jongen die moeite had met zijn anders-zijn. Doordat hij weinig aansluiting vond bij anderen, lukte het hem een tijdlang niet om zijn draai in het leven te vinden. Dat is nu anders. Ergens, op een onbewust moment, besloot hij te gáán voor wat hij belangrijk vindt, wat anderen er ook van vinden. Dat hij daarbij andere keuzes maakt dan de meeste mensen, vindt hij geen probleem. Er is nog zoveel te ontdekken, zoveel moois om te creëren. Daar wil hij zijn energie op richten, want het maakt hem blij een vernieuwer te zijn.

Balans tussen zichzelf en de wereld

Niet iedere hoogbegaafde komt zo goed terecht als Bart. Maar zijn verhaal laat wel zien dat het kan: hoogbegaafd zijn in een overwegend niet-hoogbegaafde wereld. Eigenzinnig je eigen koers varen, zonder je af te zonderen of af te hoeven zetten tegen de wereld. Bart benut de kwaliteiten van het hoogbegaafd-zijn (autonomie, wilskracht, creatiekracht) zonder in de valkuilen (zoals faalangst, sociale aangepastheid of boze rebellie) te verdwijnen. Hij heeft, op zijn manier, een balans gevonden tussen zichzelf en de wereld.

“Het is een kunst jezelf te zijn in een wereld die vaak anders van je vraagt.”

Maar het kan.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Avalena begeleidt hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen, jongeren en jongvolwassenen bij het vinden van hun eigen weg. Specialistisch, met veel persoonlijke aandacht en ruimte voor ieders unieke groeiproces. Individueel of in kleine groepen. Kind of jongvolwassene (3-23 jaar), ouder of professional. Avalena is gevestigd in Apeldoorn, Gelderland